Vastgoed kopen op erfpacht

Meer en meer vastgoedprojecten bieden de mogelijkheid om in plaats van de grond én de bijhorende BTW of registratierechten te betalen, de zakelijke rechten op de grond te verwerven via een erfpachtrecht. Niet alleen de overheid is deze manier genegen in kader van het verruimen van het aanbod aan betaalbaar wonen, maar ook privé-projecten bieden zo kopers de mogelijkheden om aan lagere prijzen in te stappen.

 Ook in heel wat professionele uitbatingsprojecten waar individuele units in aangekocht kunnen worden door private investeerders, is erfpacht aan de orde. Het is namelijk één van de meest veilige manieren om de uitbatingsvergunning niet in gevaar te brengen en zo steeds in lijn te kunnen zijn met alle sectorale wetgeving.

Nieuw is het zeker niet: al jaar en dag, of beter al enkele millennia, wordt erfpacht gebruikt. Deze rechtsfiguur vindt haar oorsprong al in het Oude Griekenland (509 v Christus). Vandaag wordt het door intercommunales, lokale besturen, kerken, havens, als privé-partijen gebruikt. Louvain-La-Neuve zal in België wellicht de stad zijn met de hoogste aantallen woningen en appartementen waarbij gebouwd werd op erfpachtgrond, maar ook heel wat kuststeden kennen projecten waarbij de grond in erfpacht gegeven werd, en kopers de appartementen kochten.

Het nieuwe goederenrecht deed deze rechtsfiguur terug alle eer aan die ze verdient. Erfpacht is wellicht één van de oudste en meest verleidelijk dames uit het zakenrecht, zoals te lezen valt in de hommage aan prof. Jérôme Huet, geschreven door Corinne Saint-Alary-Houin.

Ontdek op deze website alles wat er te weten en te leren valt over erfpacht. Zowel de historische context, de juridische kant, de fiscale voordelen als de financiële impact van deze manier van aankopen. Op de FAQ pagina vind je vaak voorkomende vragen terug met betrekking tot erfpacht in vastgoedprojecten.

Vastgoed-erfpacht.be steunt vzw De Kiem

Het gebruik van drugs en verdovende middelen komt helaas voor in alle lage van de bevolking. Recent publiceerde Martijn Lupke over verslaving bij anesthesisten: “Zeker voor anesthesiemedewerkers en anesthesisten liggen morfinepreparaten in allerlei soorten en sterkten voor het grijpen en daarmee opiatenmisbruik op de loer”, luidt het. Verder stelt hij: “Het onderwerp lijkt een taboe, waar je in het openbaar niet over praat, maar als je echter informeel en onder vakbroeders het onderwerp bespreekt, komen er toch veel gevallen naar voren. Vaak zijn het schrijnende situaties, waarin mensen geen andere weg meer zien dan een greep in de opiatenkist. In alle gevallen, die ik ken, heeft het tot ontslag geleid. Maar daarmee is het probleem niet opgelost. In veel gevallen kan de medewerker elders gewoon weer aan de slag”. In 2020 verscheen ook een thesis aan de UGent over het onderwerp. Daarin staat te lezen “Anesthesisten komen voortdurend in aanraking met middelen en zijn expert in het toedienen ervan. Dergelijke zaken blijken ideale omstandigheden voor eventueel gebruik door de anesthesist zelf (Tetzlaff, 2011). Volgens verschillende studies ligt de hoogste incidentie van drugsmisbruik binnen de anesthesiologie”. Verder merkt Martijn Lupke op “anesthesisten blijken bij terugkeer naar de werkvloer na het doormaken van een verslaving een statistisch significant grotere kans hebben op het krijgen van een terugval dan collega’s niet weer aan het werk gaan in dezelfde professie.” Toch blijft een verslaving een hardnekkig beestje, daarom steunt deze website vzw De Kiem!

Uit eenvoud geboren, met een zware last,

Waar de vader viel voor wat niet te weerstaan was,

Groeit een dochter op, met blik op het licht,

Vastberaden, haar pad naar succes in zicht.

Ze ploetert door de boeken, werkt hard in de nacht,

De anesthesie haar doel, haar toekomst, haar kracht.

Maar in de gangen van het witte neonlicht,

Lagen verleidingen verborgen, waar ook zij aan zwicht.

Als arts, waar roes en rust samenkwamen,

Werd ze keer op keer door de fluistering genomen.

De spuiten die ze toediende, niet altijd voor een ander,

Hopend op meer, op zoek naar de kick.

Ziekenhuis na ziekenhuis, ze vond telkens een deur,

Waar men haar vroeg elders te beginnen.

De strijd werd stil gevoerd, zonder veel lawaai,

Tot het vaderland haar niets meer geven kon, en ze ging op zij.

Nu in het buurland, met nieuwe plichten,

Blijft ze toch nabij het veld waar ze niet kan verlichten.

Een rechtvaardige strijd, zo luidt haar verhaal,

Maar in haar hart woedt een strijd, stil maar fataal.

Overhoop met zichzelf, haar geest nooit in rust,

Zoekt ze anderen op, in een constante worsteling en strijdlust.

Ze sleept hen mee in haar gevechten, haar ruzies en pijn,

In de hoop dat hun chaos haar eigen genezing zal zijn.